Kimimiz bazı olayları çok iyi hatırlarken kimimiz hatırlamakta zorlanırız. Aslında belleği bir çok katmanı olan bir tabaka olarak düşünürsek, örtük bellek dediğimiz bölümünde ta doğuma hatta doğum öncesi anılara kadar uzanan bir alan mevcuttur. Dolayısıyla çocuklar onlarla beraber ya da onlara yapılan ve görünüşte önemli olmayan bir olay tüm ayrıntıları ile belleklerinin bu bahsedilen örtük bellek kısmına yerleşir.
Peki bu neden önemli?
DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
Oyun, çocukların kendilerini ifade etme yoludur, bütün dünya çocuklarının konuşabildiği ve sonra zamanla bazılarının unuttuğu evrensel bir dildir oyun.
Ve çocukla oyun oynamayı bilen bir yetişkin adeta çocuğun dünyasına giren o sihirli kapının anahtarına sahiptir.
İyileştirici Oyun:
Çocuklar yetişkinlerin dünyasında çok fazla güç ve kontrolle karşı karşıyadır. Bu en başından itibaren, çocuğu korumak için de olsa, sürekli sınırlanma, müdahele edilme ve yönlendirilme çocuğa zaman zaman çaresizlik ve yetersizlik hissettirebilir. Çocukla yapılan terapinin çocuğun dilinde yani oyun dilinde olması çocuğun bu odada, bu ilişki içinde güçlü, güvenli ve kontrolde hissetmesini sağlar.
2011 yılının ekim ayında Deneyimsel Oyun Terapisi eğitimini ikinci kez düzenlemek için Byron ve Carol Norton’u İstanbul’a davet etmiştik. Deneyimsel Oyun Terapisi özellikle küçük çocuklarla her tür psikolojik travmanın yıkıcı etkilerini ortadan kaldırmak için kullanılabilecek en etkin yöntemlerden biriydi ve biz de bu yöntemi yaratıcılarından öğrenebildiğimiz için oldukça mutluyduk. Ancak dört gün süren eğitimin son günü aldığımız kötü bir haber hepimizi derinden etkiledi. Van’da büyük bir deprem meydana gelmişti. Başta Van Şehir Merkezi ve Erciş olmak üzere yaklaşık bir milyon insanın yaşadığı bir yer büyük bir afet alanına dönmüştü. Arkadaşlarımızla ne yapabileceğimizi konuşurken, 40 yıldan uzun bir süredir çocuklarla travma üzerine çalışan Byron Norton’un da fikrine başvurduk. Deneyimsel Oyun Terapisi’ni deprem bölgesinde travmatize olmuş çocuklarla nasıl çalışabileceğimizi neler yapabileceğimizi öğrenmek istiyorduk. Byron Norton, başka bir yazının konusu olabilecek kadar çok şey anlattı. DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
Küçük bir çocuğa “ne yapıyorsun?” diye soracak olursanız, alacağınız cevap büyük ihtimalle “oyun oynuyorum” olacaktır. Ya da oynamakta olduğu oyundaki rolüne uygun şekilde cevap verecektir. Yemek yapıyordur, araba sürüyordur, hastasıyla ilgileniyordur, ev yapıyordur, savaşıyordur, hırsızları kovalıyordur ya da polisten kaçıyordur. Özellikle okul çağına gelmemiş çocuklar zamanlarının neredeyse tamamını oyun oynayarak geçirir. Okul çağına gelmiş çocuklar ise okul ve okulla ilgili sorumluluklarına ayırdıkları zamanın dışında genellikle oyun oynamayı tercih ederler. Mahalledeki arkadaşlarının yanına gitmek için ayakkabılarını giymekte olan bir çocuğa nereye gittiğini soracak olursanız alacağınız cevap “dışarı çıkıyorum ya da oynamaya gidiyorum” olacaktır ve bu cevapların ikisi de aynı anlama gelir. DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
kimsenin göremediği, özel bir arkadaşı mı var? Endişelenmeyin. Bu hayal arkadaşları, çocuğunuzun ne kadar zengin bir hayal gücüne ve yaratıcı bir zekaya sahip olduğunu gösteriyor.Çocuğunuzu bir gün boşluğa el sallarken gördüğünüzde şaşırmayın… Sadece sorun… Kime el sallıyorsun? Hayali arkadaşına olabilir…
Birlikte zaman geçirdiği pek çok arkadaşı olmasına ve oldukça mutlu bir çocuk olmasına rağmen, nasıl oluyor da hemen her çocuk hayali arkadaşlar edinebiliyor?
Bu ve daha pek çok soruyu, Psikoloji İstanbul uzmanlarından Tolga Erdoğan’a sorduk…
Kontrol altında bir arkadaş
Öncelikle şunu söyleyelim, 3-4 yaşlarındaki çocukların hayali arkadaşları olması son derece normaldir. Bu yaşlardaki çocukları bir düşünün; her gün birbirinden uzun ve hemen her günü büyüklerden, “Tatlım ona dokunma!”, “Fazla şeker DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
Toplama, çıkarma, çarpma ve bölme, çocuğunuz sayıları günlük hayatında kullandıkça çok daha kolay görünecek ve matematik pek çok çocuk için kâbus olmaktan çıkacak…
Çocukların çoğunluğu özellikle okul öncesi dönemde –aslında öğrendikleri her yeni şeyde olduğu gibi- sayılar ve şekilleri çok ilginç bulurlar. Sayıları öğrenmeye başlar başlamaz, yedikleri bisküvileri, oyuncaklarını, hatta kıyafetlerini bile saymaya bayılırlar. Ancak birinci ve ikinci sınıfa geldiklerinde, ellerine tutuşturulan kalemlerle defterlerine yaptıklarına matematik işlemleri yedikleri bisküvileri saymak kadar keyif vermez. Çocuklar matematik konusunda sorunlar yaşamaya başladıklarında, bu genellikle somut olanla bağlantı kurmakta zorlandıklarından olur. Çocuklar için, “5 tane DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
Aşağıdaki yazı 2009 yılında Parents dergisinde yayınlanmıştır.Çocuğunuzun büyümesi ve sağlıklı gelişmesi için beslenme, sevgi, bakım ne kadar gerekli ise oyun ve oyuncaklar da o kadar gereklidir. Bizler için oyun yalnızca eğlencedir. Çocuklarımız için ise gerçek yaşama hazırlanmanın ve kendine güven geliştirmesinin vazgeçilmez aracıdır. Çocuğun gözü ile bakıldığında oyun, çocuğun en önemli işi, oyuncakları da en önemli aracıdır. Oyuncaklar çocuğunuzun beş duyusunu ve duygularını uyaran, zihinsel, fiziksel, psikolojik ve sosyal pek çok yetisini geliştiren, hayal gücünü zenginleştiren yegâne araçlardır.
Duygular ve beyinden bahsedeceğiz. Duygular nasıl ve nerede oluşur?
Ruhsal ve zihinsel süreçler, beynin bir dizi işlevinin ürünüdür. Nasıl ki yürüme, soluk alma, gülümseme gibi motor hareketler, beyinin işlevleri sonucu oluşuyorsa, duygulanım, öğrenme, düşünme gibi karmaşık duygusal ve bilişsel davranışlar da beynin belli bazı işlevleri sonucu oluşur.
5 aylık fetus 5 duyunun ikisine sahiptir: duymak ve dokunmak. Küçücük kafasında her dakika 50.000 yeni hücre oluşmaktadır. Beyin öyle hızlı gelişmektedir ki, 6. ayda hızla büyüyen beyin kabuğu, kafatasına sığmak için kıvrımlar oluşturmaya başlar. 7. ayda fetus beyni tüm yaşamı boyunca sahip olacağı, düşünme, görme, duygu gibi beyin DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
Sürekli bilgisayar bağımlılığı ile ilgili olumsuz haberler duyuyoruz. İnternette her geçen gün daha fazla bağlanıyoruz. Peki internet ve bilgisayar bağımlılığı konusunda ne yapmalı? Psikolog Tolga Erdoğan konuyu Dijital Age için değerlendirdi.
14 yaşında bir çocuk annesiyle beraber geliyor. Çocuk umursamaz bir tavır içinde. Anne ise oldukça gergin. Sorunun ne olduğunu ve nasıl yardımcı olabileceğimi soruyorum. Anne, oğlunun bilgisayarın başından kalkmadığını söylüyor. Okuldan eve gelen çocuk bilgisayarının başına oturuyor ve neredeyse tüm zamanını orada geçiriyor. Bu sorunun başlangıç noktasını sorduğumda ilginç bir durumla karşılaşıyorum. Her şey ailenin, çocuğuna sene sonunda takdir ya da teşekkür belgesi getirmesi karşılığında bilgisayar DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
Asıl soru “Kazandın mı?” DEĞİL, “Beklentilerini yerine getirebildin mi?”…
Herkesin zihinsel, fiziksel bir limiti vardır. Kişi kendine ne kadar inanırsa inansın bedenin çizdiği sınırlardan daha fazlasını yapamaz. Olması istenen şey, bu sınıra erişilmesidir, yeteneklerin ve sınırların el verdiği ölçüde, başarıya ulaşmaya çalışırız. Bu nedenle sorulması gereken soru kazandın mı değil, beklentilerine ulaştın mı olmalı. Eğer sorunun yanıtı “hayır” ise, o zaman hem fiziksel hem de zihinsel nedenlere iyi bakılmalıdır. Genellikle bir-iki kez görülen düşük performans basit bir etkiye bağlıdır: aşırı yorgunluk, yanlış zamanda yemek yeme, kötü bir gün geçirme vb. Ama çalışmalarla (antrenman ya da provalarla) performans arasında sürekli bir farklılık görülürse, o zaman hemen her türlü performans alanı için (sanat, spor, iş yaşamı vb.) zihnindeki tutumlarla ilgili bir sorun, bir performans blogu ile karşı karşıya olunması söz konusu olabilir. DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
